Η διδασκαλία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Είναι δημόσια πράξη. Γίνεται μπροστά σε ακροατήριο, μαθητικό βέβαια, αλλά πάντως ακροατήριο. Αυτό, μάλιστα, το ακροατήριο δεν είναι βουβό και άφωνο. Είναι ενεργό και δραστήριο. Αναπτύσσει μια ζωντανή συμμετοχικότητα στη μαθησιακή διαδικασία.
Η διδασκαλία είναι, βέβαια δημόσια πράξη, αλλά σχεδιάζεται και οργανώνεται από τον διδάσκοντα σε χρόνο ιδιωτικής μοναξιάς. Τι χρειάζεται αυτός ο προ–σχεδιασμός της διδασκαλίας, για να μην μεταπέσει στο επίπεδο ενός φλύαρου διδακτικού χυλού;
Τα όσα ακολουθούν αυτό, ακριβώς, δείχνουν: μέσα από ποιο οργανωτικό σχήμα, στο μάθημα της Λογοτεχνίας, (Α΄ Λυκείου) καταλήγουμε σταδιακά στη δημιουργία μιας συνθετικής εργασίας.
ΝΠ, 7/10/2011
Advertisements
